کد مطلب:5305 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:211

آغاز و ختم نامه های پیامبر
متن نامه های پیامبرصلی الله علیه وآله، با جمله هایی هم چون «سِلْمٌ أنتم»، «سَلامٌ علیكم» یا «سلامٌ علیك»، «أَسْلُمْ تَسْلَمْ»، «سَلامٌ علی مَن آمَن بالله» آغاز می شده و در خطاب به مسلمانان، جمله «سَلامٌ علیك» یا «السلام علی مَن آمَن بالله و رسوله» و در خطاب به كافران، جمله ای چون «سلامٌ علی من اتّبع الهُدَی» می آمده و گاهی نیز نامه بدون سلام آغاز می گشته است [1] .

در شماری از نامه های پیامبرصلی الله علیه وآله جمله ای چون «إنّی أحمَدُ إلیك اللّه الذی لا اِله الاّ هو» در ستایش آفریدگار به كار رفته است. ذكر این نكته مناسب است كه در صدر اسلام، نامه ها را با جمله «الحمد للّه» آغاز نمی كردند. در هیچ یك از نوشته های پیامبرصلی الله علیه وآله نیز به این تركیب برنمی خوریم، هم چنین هیچ یك از نوشته های به دست آمده از خلفای راشدین نیز با «الحمدلله» آغاز نشده است. این تركیب در آغاز پیمان نامه حكمیّت میان حضرت علی علیه السلام و معاویه نیز دیده نمی شود [2] .

البته در صدر اسلام از تركیب «الحمد لله» در آغاز خطبه ها استفاده می شده است. خطبه «حجةالوداع» پیامبرصلی الله علیه وآله و شماری از خطبه های نهج البلاغه، نمونه های گویایی بر این معنا است [3] .


[1] صبح الاعشي، ج6، ص366؛ مجموعة الوثائق السياسية، (ش94 78 77).

[2] مجموعة الوثائق السياسية، ش372؛ نهج البلاغه، شرح محمّد عبده، ج3، بخش نامه ها.

[3] مجموعة الوثائق السياسية، ش287/الف؛ نهج البلاغه، نخستين خطبه و برخي خطبه هاي ديگر.